In een kale, rotsachtige omgeving wordt de gekruisigde Christus centraal afgebeeld. Links ondersteunt Johannes Maria met achter hen nog twee heilige vrouwen. De groep aan de rechterkant bestaat uit een hogepriester, een honderdman, een soldaat en een niet geïdentificeerde persoon. Drie blauwe engeltjes vangen het bloed van Christus op in kelken.
De achtergrond bestaat uit kostbaar bladgoud, typisch voor de schilderkunst van rond 1400, versierd met reliëfwerk. Het tafereel wordt aan de twee zijkanten afgesloten door een gebouwtje met de populairste heiligen uit de 14de-15de eeuw. Links de heilige Katharina en rechts de heilige Barbara. Het geheel is gevat in een houten raamwerk met een deksel met aan de binnenkant gouden sterren op een blauwe achtergrond.
Dit werk bevindt zich op een scharniermoment van de Vlaamse schilderkunst. Er is nog een invloed van de miniatuurkunst en van de heersende Franse en Italiaanse schilderkunst. Anderzijds zijn de kiemen van de latere Vlaamse Primitieven al zichtbaar in het realisme van onder meer de eigentijdse kledij van de soldaat en de heiligen.
Dit stuk werd lang aanzien als Brugs werk. Recent onderzoek situeert het werk ruimer in de Zuidelijke Nederlanden en dateert het omstreeks 1415-1425. Niettemin is deze calvarie van uitzonderlijke betekenis als getuige van de ontluikende zelfstandige Vlaamse paneelschilderkunst.