Dit kruisbeeld is afkomstig uit de vroegere Eekhoutabdij. Na de Franse Revolutie vond het kruis en de bijhorende "Broederschap van het Miraculeuze Kruis" een onderkomen in Sint-Salvators (1801).
Volgens de legende wilden beeldenstormers het kruis vernielen. Christus opende echter zijn ogen en bewoog zijn voet. Vandaar de eigenaardige positie van de rechtervoet. De vandalen kozen het hazenpad en het kruis bleef intact.
Dit kruisbeeld zou het oudst bewaarde kruisbeeld in Brugge zijn.
De vormgeving van het lichaam is vroeg-gotisch. Het lang gerokken lichaam van Christus geeft een uitgemergelde en houterige indruk. Een pijnlijk vertrokken gelaat, troosteloze blik en openhangende mond zorgen anderzijds voor een zeer expressief karakter. Ook de fijne plooitjes in de lendendoek zijn typerend. De polychromie is echter neo-gotisch (19de eeuw).